Recenzja przedstawienia

Adam Mickiewicz w „Dziadach” cz. II opisuje starodawny obrzęd kultywowany na terenach Litwy i Kurlandii, polegający na przywoływaniu duchów zmarłych. Całej ceremonii przewodniczył guślarz, a uważnie śledził jej przebieg tłum ludzi zebrany w kaplicy mający nadzieje uzyskać rady od pojawiających się zjaw.

Aktorzy występujący w sztuce wykazali się dojrzałością podczas odgrywania swej roli. Potrafili wczuć się w sytuację swojej postaci, zżyć się z nią, wykazując się swoją zdolnością do empatii oraz wyrazić jej emocje mimiką twarzy i drobnymi gestami. Uczniowie odpowiednio modelowali głos i akcentowali niektóre frazy co sprawiło, że widzowie mogli lepiej zrozumieć dylematy postaci.

Niezwykłego klimatu spektaklowi nadały oryginalne, działające na wyobraźnie stroje i niecodzienne rekwizyty. Dużym plusem było to, że były one samodzielnie przez uczniów wykonane.

Nie można zapomnieć o fantastycznych efektach specjalnych, nadających przedstawieniu nastroju grozy i niezwykłości.

Spektakl ten oddawał nastrój tego obrzędu, jego tajemniczość, a fantastyczna gra aktorów wprowadziła widzów w niesamowity świat pełen nadzwyczajności i nieprzewidywalności.